بسمه تعالی

کتاب را تو بسوزان 

سوزاندن آدم‌ها با من

در هیاهوی سوزاندن کتاب مرجع طب داخلی که با واکنش‌های مختلف اهل علم از حوزه و دانشگاه همراه بود پیام‌هایی در شبکه‌های مجازی برای سوزاندن معماران پژوهش سلامت کشور دست به دست شد. این پیام‌ها در کمال ناجوانمردی تهمت‌های ناروایی را به کسانی که عمر شریف خود را صرف ارتقای پژوهش در کشور نموده‌اند روا داشت. کسانی  چون دکتر آخوندزاده که در حکم معلم پژوهش بسیاری از محققان امروزکشور محسوب می‌گردد هدف ترور ناجوانمردانه در فضای مجازی قرار می‌گیرد. کیست که نداند ایشان طی بیست سال اخیر استان به استان شهر به شهر و دانشگاه به دانشگاه را برای برگزاری کارگاه‌های پژوهشی در نوردیده تا نهال پژوهش سلامت کشور را امروز به درخت تناوری تبدیل نماید؛ کیست که نداند برای راه‌اندازی کوهرت‌های سلامت کشور جناب استاد دکتر ملک‌زاده روز و شبی را از کوشش دست برنداشته تا امروز از این گنجینه‌های علمی دیگران استفاده نمایند. جای بسی تأسف است که امروز به مؤسسه نیماد که حاصل تلاش‌های این بزرگواران برای شکوفا نمودن درخت پژوهش است اینگونه تاخته می‌شود. 

اینجانب به عنوان رییس کمیته علوم اعصاب و بهداشت روان مؤسسه نیماد شهادت می‌دهم که هیچ یک از این بزرگواران طرحی را برای خود مصوب ننموده‌اند ودر بسیاری از موارد حتی از حقوق مسلم خود نیز چون گرنت سرامدان پژوهش گذشته‌اند. 

اینکه دانشگاه علوم پزشکی تهران با دوهزار هیات علمی و هزاران دانشجوی ارشد و دکتری سهمی مساوی دانشگاهی با کمتر از صد هیات علمی داشته باشد تا عدالت رعایت شود نیز آدرس غلط دادن است که معمولا شیوه کسانی است که چشم خود را برروی حقیقت بسته‌اند.

صد حیف که نخبه کشی در این مرزوبوم داستانی ادامه‌دار است و صد افسوس که امروز ناجوانمردانه ستون‌های پژوهش سلامت موردحمله قرار گرفته‌اند.